anladım ki, bu evde karıncalar üç numaralı iş yapıcı. iki numara benim. bir numara annemiz. dört numara ise, tabi ki, büyük tontiş. bütün gün, eşyaları dağıtması kendisine yetmediğinden, artık iş yapanlara da engel olmak vazifesini eşzamanlı olarak yürütüyor.
varsayalım ki, bulaşıkları temizlemek gibi ulvi bir gayeyle, bulaşık makinesini açtınız, iş yapıyorsunuz. sürekli devriye gezen polis tontişimiz, açık bulaşık makinesini hemen fark eder ve vazifesi olduğu üzere, kirli bulaşıkları makineden çıkarıp yere atar.
diyelim ki, tontiş hazretleri, sandalyesinde ayaklarını uzatmış keyif yaparken, ağzına kadar kaşığı götürüp ona yemek yediriyorsunuz. tontişin eline bir parçacık ekmek verin, tontiş aldığı gibi ekmeği, aşağıdaki karınca kardeşçiklere atar. "komşusu aç yatarken, kendisi tok yatan bizden değildir" hadisini tontişimiz kendisine görev kabul etmiş.
tontişten önce evin nüfusu ikiydi. şimdi yüzlerce organizma hep birlikte aynı çatı altında yaşıyoruz. mutfakta ve sofranın yakınlarında karıncalar sürekli devriye geziyor. tontiş de onların şefi olmakla, bütün evde devriye geziyor. fakat bir sorunumuz var ki, karıncalar bile, evi toplama yönünden tontiş hazretlerine göre daha fazla iş yapıyor.
gerçi hakkını yemeyelim, tontiş de yerdeki terlikleri, koltuk üstüne koymakla; küçük eşyaların yerlerini değiştirmekle, kendince evi düzenliyor. her ne kadar bu yeni düzenlemeler kimseye yaramasa da, gelecekte bunun yararlı bir şekle dönüşeceğine dair ümitlerimizi koruyoruz.
0 yorum:
Yorum Gönder