Bir gece, Tontiş ve Tipiş kamp kurmaya karar vermişler.
Tontiş demiş:
"Bak Tipiş, eğer nöbette uyursan, hiç acımam seni ıslatırım."
Tipiş demiş:
"Ha ha ha, sen kendine bak be! Bana uyku vız gelir."
Tontiş:
"Göreceğiz bakalım. Pilin biterse, bunu sana hatırlatacağım."
O gece, çok karanlık bir geceymiş. Çıt çıkmıyormuş. Bir an Tipiş korkmuş:
"Yahu Tontişçim! Şuradan bir ses geldi. Bir baksana neymiş!"
Tontiş:
"Miyav miyavdır, Tipişçim. Korkma tırmalamaz seni."
Tipiş:
"Ne tırmalamasıymış! Ben onu görürsem bir hevlerim, korkusundan pencereden aşağı atlar."
Tontiş:
"Tabi canım, geçen günkü kediye kuyruğunu kaptırmamak için tırıs tırıs bana kaçtığını unuttun mu?"
Tipiş:
"Ama o kedi değildi ki, bir canavardı."
...
Tontiş ve Tipiş böyle tartışmaya bir başladılar mı, saatlerce susmazlardı. Sonunda niye tartıştıklarını unuturlar da ancak o zaman tartışma biterdi.
Vakit ilerledikçe, Tontiş gözünü açık tutamaz olmuştu. Şöyle bir uzanayım boynumu dinlendirmek için, dedi. Tipiş o sırada terliği ısırıyordu. Tontiş, başını yere koyar koymaz, uykuya dalmış. Rüyasında köpekler, kediler birbirlerini kovalıyordu. Tontiş de peşlerinden koşuyordu.
Tipiş Tontiş'e hevledi, ama imkanı yok uyanmıyordu. Kendi içinden dedi: "Ya kim uyuyakalmış gördün mü? Bir de bana diyordun... He he he." Uyumadığı için kendisiyle gurur duyuyordu. Ben de bari kediler gelecek olursa, Tontişi koruyayım da sabahleyin kahraman olurum, deyip Tontişin koynuna sokuldu. Fakat çok geçmeden Tipişin de pili bitti ve rüya alemine daldı.
0 yorum:
Yorum Gönder