Özgür Emin ağustosun son günlerinde annesiyle birlikte Bolu'da bir kongreye katıldı. 3,5 saat süren otobüs yolculuğunda çok mutluydu. Yanımızda oturan bayanla oyunlar oynadı, herkese gülücükler saçtı, uyudu, uyandı, etrafı inceledi. Bolu yolundaki eşsiz güzellikte ormanlar çok hoşuna gitti. Bolu'da yaklaşık 4 saat annesinin üniversiteden arkadaşı ve onun annesiyle vakit geçirdi. Onları hiç üzmemiş. 2 saatlik bir otobüs yolcuğundan sonra Ankara'ya ulaştık. Yolculuk süresince hep uyudu. Aştide bizi dedesi ve teyzesi karşıladı, onlar da çok sevindiler Özgür Emin'i gördüklerinde. Bizim bıcırık da onlara gülücükler saçtı, sanki tanımıştı onları. Eve gittiğimizde biraz huysuzlandı, sürekli ağlıyordu, farklı bir yerde olduğunu hissediyordu sanki. Annesiyle teyzesi okuldaki işleri hallederken tontiş dedesiyle kaldı. Dedesi sütünü içirmiş ve altını değiştirmiş. İlk defa alt değiştirdiği için bezin yapışkanlı kısmını arkadan birleştirmiş, bizimkinin umrunda değil tabi. Dışarıda gezerken hep insanları inceliyordu, arabalar da çok dikkatini çekiyor. Kamyon geçtiğinde ürküyor birden, bazen de çok gürültülüyse ağlıyor. Artık Özgürcük biraz oturmaya başladı ve yoğurt yemeye. Teyzesinin hazırladığı meyve pürelerini iştahla yedi.
Ankara'dan dönüşümüz uçakla oldu. Uçak kalktığında çok huysuzlanmadı ama uçuş süresince çok huzurlu değildi, inişe geçtiğinde yüksek sesle ağladı.Yan koltuğumda oturan genç onunla ilgilenince ağlaması gülümsemeye dönüştü. Babasını görünce ilk başta çok tepki vermedi, eve gelince ikisi oyun oynadılar. Anlaşılan ikisi de birbirlerini çok özlemişlerdi.
0 yorum:
Yorum Gönder