Evimizin her köşesinde Özgür Emin için özel bir yer hazırladık. Salonda bir oyun köşesi var. Oyun halısı, kenarlarında yastıklar ve oyuncakları. Mutfakta mama sandalyesi, çalışma odasında yatağı ve oyuncakları. Öğleden sonraları annesi Özgür Emin ile birlikte salonda çalışıyor. Özgür Emin birkaç haftadır artık güzel bir şekilde oturabiliyor. Dün annesi oğlunu bir oyuncak kutusunun içine koydu ve sıkıldığı zaman onu hareket ettirdi. Kutunun içinde rahat bir şekilde oturabiliyor, elinde de tahta bir tokmak veya çıngırağı. Onlarla bir süre oyalanabiliyor. Sıkıldığı zaman halının üzerinde emekleme alıştırmaları yapıyor. Üç farklı eşyayı üç farklı noktaya yerleştiriyorum, tontiş de onlara ulaşmaya çalışıyor. Çok gayret sarfedip ulaşamadığı zamanlarda ağlamaya başlıyor. Benden yardım istercesine ağlıyor, kucağıma aldığım anda da gülümsemeye başlıyor.
Sürekli farklı aktiviteler içinde olmak hoşuna gidiyor. Bazen mama sandalyesinde pencereden dışarıyı izliyor, ağaçların hareketlerini inceliyor, sanki derin düşüncelere dalmış biri gibi dakikalarca düşünceli bir tavırla ağaçları izliyor. Rüzgarlı bir günse ve ağaçların dalları sallanıyorsa o da ayaklarını hareket ettiriyor.
1 yorum:
Bende o durumda olsaydım gerçektende mutlu olurdum.Her gün aynı işleri yapınca sıkıcı oluyorda onun için öyle düşünüyorum.Ayrıca yorumunuz için teşekkür ederim.TONTİŞ'e selam.
Yorum Gönder