ilk ayrılığımız

Bebeğimiz şu anda yaklaşık 4 aylık. Her gün sanki yeni bir sesler çıkarmayı ve yeni hareketler yapmayı öğreniyor. Geçen hafta 6 gün Atina'ya bir kongre için gittik. Bebeğimiz babaannesi ve dedesiyle kaldı. 6 gün boyunca onlarla çok güzel vakit geçirmiş, hiç zorluk çıkartmamış, sürekli şirinlikler yapmış. Bizi havaalanına karşılamaya geldiğinde onu çok özlediğimden hemen ona sarıldım. Fakat o yüzünü benden kaçırıyor ve bana bakmamaya çalışıyordu. Beni tanımıştı biliyordum ama sanki bana küsmüş gibi davranıyordu. Arabamıza bindiğimizde ben ona sıkıca sarılıyordum ama o elleriyle beni itiyordu ve uzun bir süre içini çeke çeke ağladı. Benim kucağımda durmak istemiyordu, babaannesi onu kucağına aldığında sanki beni bırakma der gibi ellerini sıkıca tutuyordu. Bebebğimizin böyle davranması beni çok üzdü. Babaannesinin kucağında uyuduğunda ben tekrar onu kucağıma aldım, aslında uyumuyordu ama uyur gibi davranıyordu. Bir yandan benimle birlikte olmak hoşuna gidiyordu bir yandan da bana tepkisini göstermek istiyordu. Bu davranışları beni çok şaşırttı, bu kadar küçük bir bebekten bu tür davranışlar beklemiyordum. Neyse bebeğimle gece birlikte yattım ve sürekli ona onu neden bırakmak zorunda kaldığımızı, orada onu çok özlediğimi ve artık kavuştuğumuzu anlattım. Sabah uyandığımızda yine eskisi gibi birbirimizi çok seviyorduk. Herşeyin düzelmesi beni çok mutlu etti. Bebeğimizin mutluluğu herşeyden önemli:)