minik eymenimi cok seviyorum:))

Bizim Özgür abi olunca minik kuzenine bakmak zorunda hissediyor kendini. Bebek ne zaman ağlasa nerede olursa olsun koşarak bebeğin yanına geliyor, usulca yanına çıkıyor ve emziğini ağzına yerleştirmeye çalışıyor, emziği almayınca da kızarak kendi dilinde bir şeyler söylüyor. Bazen de içinden öpmek geliyor, durup dururken yanına gidip yanağını sıkıyor ve yavaşçacık öpüyor. Aralarında güzel bir sevgi bağı da kurulmuş durumda. Geceleri Eymen ağlayınca uyanıyor "of offff" diye söylenip duruyordu. Yine uyandırdı beni, ben nasıl uyuyacağım yahuuu!!!

Havaalanında ayrılırken çok üzüldü, uzun bir süre ayrılma noktasına gitmek istedi, gidemeyince sinirlendi. Bakalım bir daha ne zaman görecek Eymen'i.